کُنام شیرانگفتمان سازی دفاع مقدس

بسم تعالی

گفتمان سازی فرهنگ دفاع مقدس _معرفی موضوعات مهم_قسمت اول

در موضوع گفتمان سازی فرهنگ دفاع مقدس اولین شاخه ای که باید برای آشنایی با این موضوع به آن بپردازیم ،اهمیت گفتمان سازی فرهنگ دفاع مقدس بوده از جمله مواردی که در این راستا و با شناخت این موضوع به آن دست میبایم می توان به موارد زیر اشاره کرد :

1-ارتباط بین آشنایی با تاریخ دفاعی ایران و شناخت حادثه ی مهم دفاع مقدس را بهتر درک کنیم.

2-مقدمات لازم برای تهیه ی یک گفتمان در جامعه را بشناسیم.

3-تاریخ دفاعی ایران را بشناسیم.

4-مهمترین نظرات و خظ مشی های بزرگان را درباره ی دفاع مقدس را متوجه بشویم.

در طول تاریخ جنگ های بی شماری به وقوع پیوسته است ، و سرنوشت ملت ها و مردم های درگیر جنگ با عمل و درایت آنها زندگی آنها و نسل های بعد از آنها را رقم زده است.

اینکه ما امروز چه هستیم ؟ و چرا اینگونه ایم ارتباط تنگاتنگ و مستقیمی با تاریخ ما دارد .

آنتونی گیدنز می نویسد :

"جامعه شناسی بیانگر نیاز به داشتن دیدگاه بسیار وسیع تری به این پرسش است که چرا ما این گونه ایم که اکنون هستیم و چرا بدین گونه عمل می کنیم . جامعه شناسی به ما آموزد که آن چه طبیعی ، اجتناب ناپذیر ،خوب یا حقیقی می شماریم شاید چنین نباشد ، و اوضاع کنونی زندگی ما به شدت تحت تاثیر نیروهای تاریخی و اجتماعی قرار دارد . فهم شیوه های ظریف اما پیچیده و ژرف نحوه ی انعکاس زمینه های وسیع تر اجتماعی و تجربی در زندگی های فردی ما ، سنگ بنای نگرش جامعه شناختی است."

پس زندگی و اوضاع کنونی ما و جامعه ی ما عصاره ی تاریخ و اجتماع قبل از ما بوده است ، هشت سال جنگ تحمیلی حادثه ای بسیار مهم در تاریخ معاصر ما به شمار می رود ونتیجه ی آن بوده است که تایین کننده ی زندگی امروز را مشخص کرده است .

اما ما برای شناخت این حادثه چه کرده ایم؟ چقدر در پی شناخت آن قدم برداشته ایم؟

برای درک عظمت این پیروزی باید کمی به عقب نگاه کنیم .

نام هولوکاست ایرانی به گوشتان خورده ؟ می دانید چیست ؟

برای اینکه تصویری از این فاجعه در ذهنتان مجسم شود بدانید که جمعیت ایران در سال 1917 چیزی نزدیک به 20 میلیون نفر بود است ، در سال 1919 جمعیت ایران نصف و چیزی کمتر می شود جوری که 50 سال بعد از سال 1919 دوباره جمعیت ایران به 20 میلیون نفر می رسد.

در اینجا به تشریح این واقعه می پردازیم .

هولوکاست ایرانی _ فاجعه ای دردناک برای مردم ایران

در جنگ جهانی اول طی سال های 1917 تا 1919 ایران با وجود اعلام بی طرفی در جنگ جهانی اول، بیشترین آسیب را از این جنگ ویرانگر دید و در حدود نیمی از جمعیت کشور قربانی مطامع کشورهای بزرگ و استعمارگر آن دوران شدند. طبق اسناد درز کرده از آرشیوهای کشورهای انگلستان و آمریکا 8 میلیون نفر تا 10 میلیون نفر از مردم ایران بر اثر گرسنگی جان باختند .

واقعیتی بسیار دردناک که بیش از 90 درصد مردم مملکت ما یا اطلاعی در مورد آن ندارند یا اینکه آنقدر اطلاعات آنها در این زمینه کم است که عمق این فاجعه را درک نکرده اند و نشناخته اند.

با کشته شدن ولیعهد اتریش در سال 1914 جرقه جنگ جهانی اول زده شد. کشورهای روسیه، فرانسه و بریتانیا تحت عنوان "دول متفق" و کشورهای اتریش و آلمان به عنوان "دول محور" آغاز شد و سپس عثمانی، ایتالیا و ژاپن نیز با پیوستن به این گروه، میدان جنگ را به آسیا و خاورمیانه نیز گسترش دادند.

در زمان آغاز جنگ جهانی اول، وضعیت داخلی ایران بسیار متزلزل بود. اوضاع آشفته و نابسامان اقتصادی و سیاسی و مداخله بدون حد و مرز قدرتهای خارجی، ایران را تا آستانه یک دولت ورشکسته پیش برد. هشت روز پس از تاجگذاری احمدشاه قاجار، جنگ جهانی اول آغاز شد و مستوفی الممالک نخست وزیر ایران رسما موضع بی طرفانه ایران را به دول متخاصم اعلام نمود.

برای مطالعه به ادامه مطلب بروید ...

 دفاع مشروع فردی و جمعی

 ماده پنجاه و یک به هر یک از اعضای سازمان ملل متحد حق توسل به زور را به منظور کمک به کشوری که قربانی یک حمله نظامی است، داده است. این حق که از این پس به صورت یک قاعدۀ کلی درآمده، به این نحو تفسیر شده است: کشوری که مداخله می کند، نباید خود قربانی آن حمله باشد و الا این امر یک دفاع مشروع انفرادی محسوب خواهد شد.

دفاع مشروع فردی حاکی از حق دولت مورد تجاوز برای دفاع از خود در برابر حمله مسلحانه است و از سابقه طولانی در حقوق بین الملل برخوردار است، ولی دفاع مشروع جمعی از ابداعات منشور ملل است و پیش از آن اقدامات دفاعی جمعی در روابط بین الملل وجود داشته است، ولی تحت عنوان دفاع مشروع جمعی خوانده نمی شده است.

حق دفاع مشروع جمعی، نوعی حق ذاتی دولت یا گروهی از دولت ها برای دفاع از دولت دیگر علیه حملۀ مسلحانه تا زمان اتخاذ تدابیر لازم توسط شورای امنیت جهت اعاده و حفظ صلح و امنیت بین المللی است.‏ معاهدۀ کمک های متقابل کشورهای امریکایی به نام معاهده ریو (1947م)، پیمان آتلانتیک شمالی (1949م)، پیمان ورشو (1955م) و ... بر این اساس تشکیل شده اند.

سمت چپ نمادی از پیمان ورشو می باشد ، پیمان ورشو یا پیمان دوستی، همکاری  و کمک متقابل نام یک پیمان نظامی است که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۱ برقرار بود. این پیمان در ۱۴ مه سال ۱۹۵۵ ( ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۴) به امضای هشت کشور آلبانی، آلمان شرقی، بلغارستان، چکسلواکی، شوروی،رومانی، لهستان و مجارستان رسید و در جنگ سرد رقیب پیمان ناتو محسوب می‌گردید تصویر سمت چپ نماد یا لوگو پیمان ناتو می باشد.

پیمان ورشو که عنوان اصلی آن «پیمان همیاری اروپای شرقی» است، برای بیست سال بسته شده و در مه ۱۹۵۵ در ورشو به امضای نمایندگان این کشورها رسید. اما آلبانی در سال۱۹۶۱ از آن کنار گذاشته شد و خود در ۱۹۶۸ از آن کناره گرفت. هدف آن همکاری و همیاری دولت‌های اروپای شرقی است. به موجب این پیمان، ستاد فرماندهی یگانه‌ای برای تمام نیروهای مسلح کشورهای عضو به وجود آمد. دولت‌های امضاکنندهٔ این پیمان متعهد شدند که در روابط خود از تهدید و بکار بردن زور خودداری کنند و هرگاه به هریک از دولت‌های عضو در اروپا حمله شود، با تمام نیرو به آن یاری دهند. کنفرانس پیمان ورشو، که به امضای این پیمان انجامید، پنج روز پس از رسمیت یافتن «اتحادیه اروپای غربی» و بازگشت حاکمیت کامل به جمهوری فدرال آلمان تشکیل شد. این پیمان در ۱۹۷۵ از سر گرفته شد .

تصویر سمت راست همانطور که گفته شد لوگو یا نماد پیمان ناتو می باشد ، ناتو سازمانی است که در دوران پس از جنگ جهانی دوم برای اجرای پیمان آتلانتیک شمالی در سال ۱۹۴۹ تشکیل شد. در سال‌های اولیه بعد از جنگ جهانی دوم و در واکنش به توسعه طلبی‌های شوروی سابق در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی در ماه مارس سال ۱۹۴۸ پنج کشور انگلیس، فرانسه، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ با امضای معاهده بروکسل اتحادیه دفاع جمعی را تشکیل دادند.

سپس آنها از کشورهای دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ و پرتغال دعوت به پیوستن به این فرایند کردند. دو ماه بعد با پیوستن کانادا و آمریکا به این جمع در چهارم آوریل سال ۱۹۴۹ پیمان آتلانتیک شمالی در واشنگتن به امضا رسید و سازمان ناتو تشکیل شد.

قلب پیمان ناتو ماده ۵ آن است که در آن کشورهای امضاکننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند .

دفاع مشروع در منشور ملل متحد _ بخش یکم

طی قرون متمادی دولت ها حق داشتند اختلافات خود را با توسل به زور حل و فصل‏‏ ‏‏کنند، لذا وقوع اولین جنگ جهانی در اوایل قرن بیستم و تلفات و خسارات بی شماری که بر جای نهاد، موجب شد تا تلاش های جامعه بین المللی برای منع توسل‏‏ ‏‏به زور فزونی یافته و میثاق جامعه ملل، بدون این که به منع کامل جنگ بپردازد، شرایطی برای آن مقرر داشت.

 ‏‏در سال 1928م پیمان بریان ـ کلوگ یا (پیمان پاریس) منعقد گشت. این پیمان توسل به جنگ را به عنوان ابزار سیاست ملی تقبیح می کند و استفاده از آن را برای حل اختلافات بین المللی منع می نماید. بنابراین، پیمان مزبور برخلاف میثاق جامعه ملل (1919م) که حق توسل به جنگ را در بعضی موارد قانونی می شناخت، این حق را از دولت ها سلب می نماید. ‏ با منع توسل به زور به عنوان ابزار سیاست ملی، مهم ترین نقیصۀ میثاق جامعۀ ملل را برطرف نمود، مع هذا دول امضاء کنندۀ پیمان حق دفاع مشروع را برای خود محفوظ شمردند. وقوع دومین جنگ جهانی، ضعف ترتیبات پیشین برای حفظ بشریت از بلیۀ جنگ را نشان داد و به همین دلیل سیستم امنیت دسته جمعی کامل تری نسبت به سیستم میثاق برای نیل به صلح و امنیت بین المللی در دنیای پس از جنگ طراحی شد و با تأسیس سازمان ملل متحد، اقتدار کاربرد قهرآمیز زور در اختیار آن قرار گرفت.‏‎ 

سازمان ملل متحد با هدف اصلی حفظ صلح و امنیت بین المللی تأسیس گردید تا از یک طرف، ابزاری جهت استقرار نظام جهانی باشد و از طرف دیگر، مجمعی باشد برای این که کشورها در آن اختلافات خود را، به دور از توسل به زور، و از طریق مسالمت آمیز حل و فصل نمایند .

                                      در این پست ادامه موضوع

               "نقش حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دفاع مقدس (سال اول جنگ) "

           قرار گرفته است و دوستان برای مطالعه بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.

با تشکر امین شعبانی مدیریت وبلاگ